Invisible

Hallo lieve allemaal,

De afgelopen 2 dagen hebben we de toerist uitgehangen. Gisteren zijn we naar de Buda kant geweest en hebben daar een bezoekje gebracht aan de burchtheuvel. Dit is het oude stadshart van het Boeda gedeelte en ligt 70m boven de Donau. Mooi uitzicht gegarandeerd dus.

Allereerst zijn we op de Vissersbastion geweest (https://www.google.nl/search?q=vissersbastion&bav=on.2,or.r_cp.r_qf.&bvm=bv.51156542,d.Yms&biw=1366&bih=620&pdl=300&um=1&ie=UTF-8&hl=nl&tbm=isch&source=og&sa=N&tab=wi&ei=MFEaUpTTE6qK4AToy4Bw), daarna de Matthiaskerk. Helaas was deze al gesloten, dus konden we hem niet van binnen bekijken. Goede reden om een keer terug te komen! (https://www.google.nl/search?q=vissersbastion&bav=on.2,or.r_cp.r_qf.&bvm=bv.51156542,d.Yms&biw=1366&bih=620&pdl=300&um=1&ie=UTF-8&hl=nl&tbm=isch&source=og&sa=N&tab=wi&ei=MFEaUpTTE6qK4AToy4Bw#fp=378ce74ef8f099a0&hl=nl&q=matthiaskerk&spell=1&tbm=isch&um=1)

Vervolgens zijn we doorgelopen naar de burcht. Deze burcht is na de Tweede Wereldoorlog opnieuw gebouwd, aangezien deze al vaak was verwoest door verschillende oorlogen. Binnen in de burcht hebben we het historisch museum bezichtigd. Dit was erg groot, maar veel begrepen we er niet van. Er staan veel voorwerpen die gerelateerd zijn aan de geschiedenis van de stad. Maarja, dat was te verwachten bij een HISTORISCH museum.
In het hostel hebben we lekker gegeten en 2 films gekeken.

Vandaag zijn we naar het Heroes Square geweest. In 1896 werd dit plein aangelegd. Het heldenplein is een groot symbool van het 19e eeuwse Hongaarse nationalisme. In het midden staat een grote zuil met de Engel Gabriel erop en aan beide kanten van de zuil bevindt zich een zuilengalerij met beelden van allemaal Hongaarse helden. Toen we wat rondliepen, viel het ons op dat er echt mega veel politie was. En als ik zeg mega, bedoel ik ook echt mega. We vroegen ons af waar al deze oproer goed voor was. Aangezien ze op het plein bezig waren om van alles op te stellen, hebben we even navraag gedaan bij een agent. Hij vertelde uitvoerig (not) wat er zou gaan gebeuren: ‘demonstration’. Dat wilden we wel meemaken natuurlijk, dus hebben we even gewacht. Op het moment dat we van plan waren om te gaan omdat het wel erg lang duurde, kwamen er veel motoren aanrijden, gevolgd door marcherende mannen en vrouwen. Met vlaggen verzamelden ze zich op het plein en er vonden toespraken plaats.
We hebben net even research gedaan naar de demonstratie, we hadden namelijk geen idee door wie en waarom er gedemonstreerd werd. We schrokken ons een hoedje, het waren namelijk verschillende radicaal nationalistische politieke partijen (fascisten, anti joden enzo), echt bizar. We zitten nu met een naar gevoel in onze buik…

Gelukkig wisten we het vanmiddag nog niet, we zijn namelijk naar Láthatatlan Kiállítás geweest. Voor de mensen onder ons die niet zo vloeiend Hongaars spreken, zal ik het even nader vertalen: ’onzichtbare tentoonstelling’. In het museum zie je namelijk geen hand voor ogen. Je kan alleen voortbewegen door om je heen te voelen en goed te luisteren etc. Een blind meisje was onze gids, zij begeleidde ons door het pikdonkere museum. Het was een erg interessante ervaring. Vooral de verhalen van het meisje, Esther, spraken me erg aan. Vanaf haar 3e is ze blind en ze kan alleen nog vaag wat kleuren en dingen voor de geest halen in haar gedachte. Het verbaasde me enorm dat als ze de kans zou krijgen om weer te kunnen zien, ze deze kans zou afslaan!! Ongelofelijk. Ze heeft gewoon haar eigen wereld, en ze denkt dat het een stuk minder leuk wordt als ze alles kan zien. Zoals haar vriend, ze heeft nu een beeld van hem en is gevallen voor zijn innerlijk, wanneer ze hem zou zien, zou het wellicht kunnen tegenvallen. Haha.
We zijn op de tast gegaan door een appartement, de straat, het bos, een winkel, een ruimte met allemaal beelden en uiteindelijk een bar. Toen we weer in het visible gedeelte kwamen, merkten we hoe gelukkig we wel niet moeten zijn dat wij gewoon kunnen zien (en ik niet moet zeuren over m’n bril jampotglazen met een sterkte van +3,75). Ik was blij dat Willemijn voorop liep en de beelden wist te raden, anders was ik nog dommer over gekomen, want ik was helemaal gedesorienteerd haha.

Kortom: een enerverend en afwisselend weekend achter de rug! Willemijn en ik proberen natuurlijk ook zoveel mogelijk Engels te spreken, om alvast in te komen. 1 mooie letterlijke vertaling kan ik jullie niet onthouden: Donkeysbridge! Haha

Liefs Es